Nie wspomina Pani jakiego rodzaju działalność wykonuje mąż, a regulacje w zakresie świadczenia usług przez polskich przedsiębiorców dla podmiotów zagranicznych, w tym z krajów niebędących w Unii Europejskiej są zróżnicowane. O miejscu opodatkowania danej usługi decyduje bowiem miejsce jej świadczenia wskazane przepisami ustawy o VAT, które zależy od rodzaju usługi, nabywcy usługi oraz czasami od spełnienia dodatkowych warunków. Oznacza to, że polski przedsiębiorca nie zawsze będzie podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku za daną usługę. Ponadto istnieje katalog usług, do których miejsce spełnienia świadczenia ustala się w sposób odmienny, a należą do nich:
a) usługi związane z nieruchomościami,
b) usługi w dziedzinie kultury, sportu, sztuki, edukacji, nauki, rozrywki, usługi transportowej, usługi pomocnicze do usług transportowych, wyceny majątku ruchomego, usługi na majątku ruchomym,
c) usługi niematerialne.
Polski przedsiębiorca świadczący usługi na rzecz kontrahentów z krajów spoza UE nie opłaca w kraju podatku VAT, ponieważ podatek ten rozlicza nabywca usługi. Polski przedsiębiorca nie dolicza więc VAT-u do sprzedawanej usługi i nie wykazuje go w deklaracji, mimo że sama sprzedaż powinna się w deklaracji znaleźć.
Drugim przypadkiem, w którym obowiązek opodatkowania może zostać przeniesiony na nabywcę jest świadczenie usług, dla których miejscem świadczenia w rozumieniu przepisów podatkowych jest miejsce ich wykonania. Do usług tych należą usługi wymienione wyżej w punkcie a i b.
Jeśli natomiast nabywca usługi nie jest przedsiębiorcą, polski przedsiębiorca musi odliczyć VAT na takich samych zasadach jak dokonuje tego w odniesieniu do transakcji krajowych. Wyjątkiem jest świadczenie usług elektronicznych. Jeśli są one świadczone na rzecz klienta pochodzącego z kraju spoza Unii Europejskiej, wtedy przedsiębiorca świadczący usługę jest odpowiedzialny za rozliczenie podatku w kraju nabywcy.
Jeśli usługa nie podlega opodatkowaniu w Polsce, należy wystawić za nią fakturę uproszczoną, czyli bez wskazania na niej kwoty należnego podatku, z jednoczesną informacją, że podatek rozlicza nabywca. Pani mąż ma jednak prawo do odliczenia w Polsce VAT-u z tytułu takiej usługi, jeśli opodatkowanie tej usługi w Polsce podlega odliczeniu VAT.
Mimo, iż ustawa VAT nie reguluje kwestii w jakim miesiącu powinno się ująć świadczone usługi na rzecz kontrahentów zagranicznych, od których przedsiębiorca nie opłaca podatku VAT, na zasadzie analogii przyjmuje się, że należy to robić jak w przypadku świadczenia usług dla kontrahentów krajowych. Wartość usługi należy więc ująć w deklaracji za miesiąc, w którym powstałby obowiązek podatkowy, gdyby usługa była świadczona w kraju.
Wartość taką należy także ująć w deklaracji VAT, mimo, że usługa nie została opodatkowana. Jednak jeśli firma świadczyła usługę na rzecz kontrahenta z kraju, w którym podlega ona zwolnieniu z VAT, nie należy jej wykazywać w deklaracji.
Natomiast przedsiębiorcy korzystający z opodatkowania w formie ryczałtu są zwolnieni z obowiązku prowadzenia księgi rozchodów i przychodów. Ewidencjonowanie w tym wypadku powinno się odbywać poprzez gromadzenie dowodów zakupu, prowadzenie wykazu środków trwałych oraz wartości prawnych i niematerialnych, ewidencji wyposażenia, ewidencji przychodów.
Z kolei wybór częstotliwości rozliczania należy do podatnika, jednak jeśli zdecyduje się on na rozliczenia kwartalne, musi złożyć stosowne oświadczenie. Jest to możliwe jedynie raz w roku, do 20 lutego nowego roku podatkowego. Wyboru rozliczenia kwartalnego dokonuje się poprzez pisemne zawiadomienie naczelnika właściwego ze względu na miejsce zamieszkania urzędu skarbowego lub dokonując zmiany wpisu w rejestrze CEiDG, za pomocą formularza CEiDG-1, w pozycji 19 zatytułowanej „Forma wpłaty zaliczki”. Opłaty kwartalne niosą za sobą szereg korzyści, jednak przedsiębiorca powinien indywidualnie przeanalizować sytuację i wybrać lepszą dla siebie formę.
Jeśli na wystawianych przez Pani męża fakturach ceny przedstawione są w obcej walucie, wartość usługi należy przeliczyć na złote, zgodnie z zapisami rozporządzenia wykonawczego do ustawy o VAT. Kwoty te należy przeliczyć według wyliczonego i ogłoszonego przez NBP bieżącego kursu średniego na dzień wystawienia faktury, jeśli została ona wystawiona w terminie, w którym podatnik zobowiązany był do jej wystawienia. Jeśli termin ten został przekroczony, do przeliczenia stosuje się kurs z dnia powstania obowiązku podatkowego, lub w braku wyliczenia kursu w tym dniu, kurs waluty ostatnio wyliczony i ogłoszony.
