Dochodem nazywa się wszystkie przychody, pozostałe po odliczeniu kosztów ich uzyskania, składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i chorobowe. Aby więc powstał dochód, niezbędne jest osiąganie przychodu, a nakłady, czyli koszty związane z jego osiągnięciem muszą być niższe od kwoty samego przychodu. Przychodem natomiast (w wyniku którego uzyskuje się dochód), są wszelkie przysporzenia majątkowe, mające charakter trwały, które powodują wzrost aktywów lub zmniejszenia pasywów, i których rzeczywiste otrzymanie skutkuje powstaniem obowiązku odprowadzenia podatku dochodowego.

Różne podmioty różnie wyliczają uzyskiwany przez siebie dochód. Dla osób fizycznych dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania w danym roku podatkowym. Jeśli suma kosztów przewyższa sumę przychodów, wtedy po stronie podmiotu powstaje strata. Ustawa o podatku dochodowym określa obecnie 9 źródeł, z których osoba fizyczna może uzyskać przychód.

W przypadku osób prawnych natomiast nie występuje kategoria źródeł przychodów, co oznacza, że dochodem będzie w tym przypadku nadwyżka przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w danym roku podatkowym z całej prowadzonej przez osobę prawną działalności.

Jednostki administracji publicznej obliczają swój dochód w oparciu o sumę wpływów. Dochód jest więc równy sumie przychodów, wpływających z różnych tytułów, np. czynszów dzierżawnych, wpływów z tytułu sprzedaży mienia komunalnego, podatków, opłat koncesyjnych itp.

Odmiennie sytuacja wygląda w przypadku gospodarstw rolnych. Tu występują cztery rodzaje dochodu: rolniczy, ogólny, gospodarstwa i dochód osobisty rolnika. Poszczególny typ określa wynik finansowy działalności gospodarstwa, czyli przychody pomniejszone o wydatki lub koszty, pogrupowane zgodnie z podziałem rodzajów dochodów.